Szara rzeczywistość mnie dopadła...

Przerwa we wspominkach.
Dopadła mnie codzienność i chwilowo trzyma.

Jestem "szczęśliwą posiadaczką" dużego domu.
Kiedy się wprowadzaliśmy, użytkowy był parter
i piętro, strych był strychem.
Byliśmy młodzi, pełni werwy i ochoty na ekspansję.
Najpierw dobudowaliśmy garaż.
Na garażu, piętro, a na piętrze jeszcze stryszek.
Zagospodarowaliśmy strych właściwy i tak
ze 100m2 użytkowych zrobiło się ponad 350m2.
Do tego dochodzi ogródek z tyłu domu
i kawałek zieleni z przodu domu.

Kiedy byłam młodsza potrafiłam sprzątnąć włości
wraz z myciem okien i trzepaniem dywanów przez jeden dzień.
Tapetowanie dużego pokoju zajmowało mi trzy noce.

Lata leciały i rozsądek zaczął zwyciężać.
Najpierw wymaszerowały dywany.
Potem długie firany zastąpiły krótkie, mniej prasowania.
Następne były zasłony w oknach.
Powoli zniknął nadmiar "durnostojek" (wazoniki,
ozdobniki, figurki, kwiatki i makatki).
W ogrodzie nastąpił koniec rabatek, króluje trawa
i kwiaty tylko w donicach.
Z wiekiem osiągnęłam mistrzostwo w minimalizowaniu
wysiłku sprzątaniowego.

Przychodzi jednak chwila kiedy zaczynam mieć wrażenie,
że dom przestaje oddychać i prosi mnie o tlen.
Czuję wtedy, że nadeszła chwila kiedy muszę "sczyścić kąty",
czyli przelecieć wszystkie szafy, szafki, szafeczki, szuflady
i pozbyć się wszystkiego co zalega.
To nie zdarza się często raz na kilka lat, dom mnie prosi,
a ja ulegam.
I właśnie w to lato - stało się.
Impulsem była wymiana pochłaniacza kuchennych zapachów.
Stary pochłaniacz odmówił współpracy.
Wspaniały założył nowy sprzęt i wtedy dom przemówił
do mnie....
Odtłuszczanie kuchni zajęło mi dwa dni.
Potem zawołał schowek, worek nienoszonych butów
wywędrował, dorabianie półek zajęło kolejny dzień.
I dalej poszłooooo, salon, taras, łazienki.
Sypialnia, garderoba, każda szafa i szuflada na końcu...strych
i garażo - kotłownia.

Każdy dom ma jakieś miejsce w którym zalegają
rzeczy p.t."może jeszcze się przyda".
Wspaniały jest raczej z tych co przytrzymują rzeczy,
ja jestem z tych co łatwo rezygnują z rzeczy.
Nie przywiązuję się do rzeczy, nie zbieram pamiątek.
Uzupełniamy się idealnie i przyjmujemy średnią, w ten
sposób nie wyrzucamy rzeczy potrzebnych.
Warunek nie do przejścia to - nie ruszam szafy Wspaniałego.

Sczyszczanie trwało prawie dwa tygodnie.
Skończyło się na tym, że śmietnik wyglądał tak, to dopiero połowa
worków do utylizacji.

Garaż wyglądał tak:

Garaż został uporządkowany.
Górka gratów czeka jeszcze na wizytę "złomiarzy" i można
powiedzieć, że akcja odgracania zakończyła się pełnym sukcesem.

Dom westchnął powiedział "dziękuję".
Trochę wierzę w feng - shui.
Wierzę w to, że uporządkowane otoczenie generuje
dobre wibracje.
Im jestem starsza tym bardziej boję się momentu, kiedy
stary człowiek zaczyna gromadzić.
Moja pedantyczna mama przestała sprzątać, zaczęła
gromadzić, wszystkiego jej szkoda, rzeczy to jej wspomnienia
trzyma się ich gorączkowo.
Nie chcę tak - moment w którym przestanę pozbywać się nadmiaru
rzeczy to będzie moment kiedy powiem o sobie stało się
"jestem starym człowiekiem".

Korzyści ze "sczyszczania" domu są wymierne:
1/Odnalezienie bardzo, bardzo ważnego dokumentu, którego
   brak mógł skutkować koniecznością ponowienia sprawy sądowej.
2/Odnalezienie super pędzelka.
3/Odnalezienia po kilku latach ukochanych korali (o kurczaczek czyli jednak
   przywiązuję się do niektórych rzeczy).
4/Odgruzowany strych został zaakceptowany przez wnuków
   jako jeszcze jedno pomieszczenie do super zabawy.

To jeszcze nie koniec, dom mówi, że teraz czas na leciutki
lifting, a więc przyszły tydzień to czas "farby i pędzla".

Dom westchnął i Wspaniały westchnął z żalem"wszystko co człowiek kupi
to i tak kiedyś powędruje na śmietnik".
A ja? Chociaż boli mnie każda kosteczka to chodzę po domu i oddycham.