Od jakiegoś czasu boli mnie biodro, jest coraz gorzej, dobra ledwo łażę. Zebrałam się w sobie i poszłam do lekarza pierwszego kontaktu. Dał skierowanie na prześwietlenie. Bez problemu i kolejki prześwietliłam się w Sierpniu. Z prześwietleniem poszłam do lekarza już drugiego kontaktu - lekarz popatrzył na zdjęcie powiedział, że kręgosłup zdeptany, a biodro musi zobaczyć lekarz ortopeda. Na moje nieśmiałe "pewnie trochę poczekam na wizytę, a co ja mam robić na ten teraz?" - pan doktor przypisał mi jakieś tabletki i powiedział, że lepiej ich nie brać. Pełna obaw poszłam się zarejestrować do ortopedy i termin, hurra już na Grudzień, ewentualnie koniec Listopada. Wzięłam Listopad bo jak dają to biorę.
Myślę sobie dobra, jakiś czas temu u pana na wygrzebkach kupiłam sobie kulę to jakoś się dokulam do tego Listopada i pokulałam się do domu.
Pan doktor spojrzał na zdjęcie, kazał się położyć, machnął dwa razy moja nogą i powiedział.
- Pani, nic nie pomoże, ani tabletki, ani rehabilitacja. To cud, że pani się tak porusza.
Powiedział i zaczął wypisywać mi skierowanie na operację.
No to ja złapałam oddech i się pytam?
- Ile się czeka na operację.
Pan doktor: Kilka lat (sprawdziłam w Trójmieście średnio trzy lata).
Łapie oddech i pytam:
- A co na teraz? Mam sobie kupić wózek inwalidzki? Może jakaś rehabilitacja, tabletka przeciwbólowa, cokolowiek, człowieku/doktorze mnie boli.
Uf wziął i wypisał mi skierowanie na rehabilitacje, hurra sukces, odniosłam sukces i to już był koniec, jeszcze tylko zanim mnie wykopał z gabinetu w locie usłyszałam, że jak najbardziej mam jeździć na rowerze i dużo chodzić bo to mi pomoże, a jednak. I tyle go widziałam, wizyta trwała pięć minut w sumie - mistrz, sprintu.
Dobra ponieważ u nas w przychodni jest rehabilitacja to z marszu powędrowałam się zarejestrować.
Wlazłam po schodach na pierwsze piętro w końcu mam chodzić, a nie jeździć windą i zgadnijcie, zarejestrowałam się?
No ,ależ, oczywiście, że nie, bo najpierw trzeba do lekarza rehabilitanta, a takiego muszę szukać gdzie indziej, a jak już szczęśliwie takowego znajdę to zapisy na rehabilitację to w Maju 2022 roku. Moja frustracja sięgnęła takiego dna, że wlazłam do apteki i zażądałam reklamowanego w TV leku przeciwbólowego "MEL" i jakichś suplementów. Wydałam 80 PLN i przynajmniej pani farmaceutka w tym dniu była zadowolona.
Reasumując, zjadłam tabletkę przeciwbólową i zdziwiłam się, że zadziałała, obdzwoniłam przychodnie rehabilitacyjne i udało mi się zarejestrować do lekarza na Styczeń.
W niedziele słucham audycji pani Sumińskiej "Wierzę w zwierzę" i było o tym, że zwierzęta trzeba leczyć tak, żeby zapewnić im nie tylko wyleczenie, ale jeśli nie można ich wyleczyć to obowiązkiem weterynarza jest zapewnić zwierzakowi komfort życia.
Zadumałam się, lekarzu, a człowiekowi nie należy się ulga od bólu?
I co dalej? Ano żyję i dłubię. Popełniłam pled z kwadratów babuni dla chrześniaczki. Na wkurzeniu zrobiłam w ciągu miesiąca, a trochę dłubania to było, chowanie nitek - udręka, a jeszcze zdobycie swetrów i wypranie i sprucie - bo pled ten to totalny recykling. Kolory dużo ładniejsze w realu.
W między czasie wyszywam "kota z książkami", ale tym akurat się delektuję. Mam zrobiony jeden róg, ale jeszcze bez wyszytych tytułów książek, bo nie mogę się zdecydować.
No i chyba idą święta więc zrobiłam sobie modną w tym roku choinkę na pniu. Było tak:
i tak:
A zrobiło się tak:
Więc w tym roku przerobiłam ją na choinkę na pniu i dalej nie odczuwam potrzeby zamiany jej na naturalną dlatego zostanie.
Już myślałam, że może już dorosłam, a raczej, że moje wewnętrzne dziecko odeszło, ale nie, nie, nie.
Pokulałam się do Auchana po owsianki dla prababci (o owsiankach prababci będzie osobny post, kiedyś tam) i dokulałam się do półek z zabawkami i, i, i, i, dobra zadumałam się przy kolejkach i, i, i kupiłam sobie kolejkę pod choinkę - już się tłumaczę, chciałam żeby pod choinką jeździła kolejka. Kosztowała tylko 30 PLN ma tory trzy wagoniki jest na baterie i jeździ. Wytłumaczyłam sobie, że to dla wnuków, a ja się tylko przez chwilę pobawię.
I teraz moja choinka wygląda tak:
Ale w końcu chyba idą święta. Zrobiłam jeszcze pocztówkę 3D dla mojej odzyskanej po dziesiątkach lat licealnej przyjaciółki i napisałam ODRĘCZNIE list.
I tak na święta zostało mi tylko wykąpać obie prababcie, zaopatrzyć prababcie niedomową w prowiant, zrobić kultowe pasztety i jakoś się dokulać do świąt i nowego roku.
Teraz lecę na Kurodomę może jeszcze się odezwę między świętami.
Friganka.
PS
Dodam jeszcze, że terminów do okulisty na NFZ nie ma w ogóle, a skierowanie mam od Sierpnia. Jedna wizyta u okulisty pacjenta takiego jak ja zagrożonego jaskrą to koszt 300PLN, że o dentyście nie wspomnę.
"Obywatelu lecz się sam i za swoje".
