Komputer to więcej niż zabawka...

Pamiętam jak w naszym domu w latach osiemdziesiątych pojawił
się pierwszy komputer.
Za pieniądze podarowane w ramach ślubnych prezentów Wspaniały
kupił od marynarza (wtedy różne nowinki technologiczne kupowało
się od marynarzy) nasz pierwszy komputer ZX-81.
Teraz  nazwalibyśmy go większym kalkulatorem, wtedy to był
cud techniki.
Mieszkaliśmy na 9 metrach kwadratowych, więc młody ojciec
przykrywał się kocem i nocami rozgryzał nowinkę elektroniczną.
Rodzinie powiedzieliśmy, że komputer został wypożyczony z uczelni
bo prawda o wydanych pieniądzach na "głupotę" mogłaby mocno
zachwiać równowagę międzypokoleniową.
Potem poszło lawinowo Atari, Amiga itd.
Teraz sami wiecie lapotopy, tablety, smartfony i co tam sobie człowiek
wymarzy.
Wraz z pojawieniem się Atari pojawiły się gry komputerowe.
Były czarno-białe więc jeszcze tak bardzo nie wciągały.
Przełomem była Amiga, słynne lemingi, sama założyłam się ze Wspaniałym,
że przejdę jakiś etap.
Zajęło mi to cały dzień, ale przeszłam i zakład wygrałam.
Tylko, że ja byłam dorosła i moja fascynacja grami szybko przeszła,
ale jak ustrzec dzieciaki przed popadnięciem w nałóg?
Przyznam się, że nie wiem.
Próbowaliśmy wyznaczać czas grania, zakładać hasło na komputerze.
Skończyło się na tym, że ponieważ mieliśmy wolny pokój to chłopaki
nie mieli komputera w pokojach.
To pozwalało na jaką taką kontrolę i ganianie do spania o ludzkiej godzinie.
Ostatnio patrząc jak wnucho gra na tablecie powiedziałam do najstarszego
potomka, że nie zazdroszczę mu wychowywania dzieci w tym coraz bardziej
technologicznym świecie.
Mnie rodzice ganiali od telewizora (programy były tylko dwa, a telewizja nadawała
od godziny 15 do północy), wyłączali światło żebym nie czytała po nocach "ło matko"
jak ja bym chciała mieć tylko takie problemy, że dziecko za dużo czyta.....
Jak współczesny rodzic ma sobie poradzić z dzieckiem, które twierdzi, że on właśnie
musi siedzieć przy komputerze bo przygotowuje się do lekcji?
Przecież nie jest sposobem odcinanie młodego człowieka od cyfryzacji bo będzie
w dzisiejszym świecie traktowany jak niedouczony i niepełnosprawny.
Przyznam, że nie znam innego sposobu oprócz gonienia spać o przyzwoitej godzinie,
tłumaczenia, nie nabierania się na to, że gra jest edukacyjna, wypychania z domu i
wskazywania innego wykorzystywania komputera niż zatracanie się w świecie gier.
Wychodzi to średnio, ale staram się być konsekwentna tak jak moi rodzice
w gaszeniu światła, a i tak czytałam pod kołdrą przy pomocy płaskiej baterii
i żaróweczki.
Młody człowiek zawsze znajdzie sposób na ominięcie zakazów i kontroli
rodzicielskiej.
Pomimo postępu technologicznego "Wojna Domowa" trwa i będzie trwała
dopóki będą rodzice i dzieci.